Разбяруць па цаглінцы. Вырашаны лёс старажытнага касцёла ў Зембіне
У красавіку ў Зембіне ў Барысаўскім раёне абвалілася бакавая сцяна храма Узнясення Панны Марыі. Гэта апошні абʼект эпохі барока, пабудаваны на тэрыторыі Беларусі. «Мінская праўда» даведалася, што будзе далей.
Траса на Бягомль каля руін касцёла Узнясення Панны Марыі ў аграгарадку Зембін Барысаўскага раёна па-ранейшаму зачыненая. Каля храма ўсталявалі высокі плот і арганізавалі абʼезд па суседняй вуліцы. Якіх-небудзь работ па ліквідацыі надзвычайнага здарэння карэспандэнт не заўважыў. Ці будуць нейкія аднаўленчыя работы праводзіцца на месцы абрушэння, распавялі ў мясцовым выканкаме.
‒ Было праведзенае абследаванне тэхнічнага стану і эксплуатацыйнай прыдатнасці канструкцыі гісторыка-культурнай каштоўнасці 2-й катэгорыі «Руіны былога дамініканскага касцёла» ў аграгарадку Зембін. Згодна з ім існуе рэальная пагроза абвальвання франтона. Рэкамендуецца дэмантаваць франтон да ўзроўню карніза, папярэдне дэмантаваўшы скульптуру Панны Марыі, ‒ распавяла галоўны спецыяліст аддзела ідэалагічнай працы, культуры і па справах моладзі Барысаўскага райвыканкама Іна Сайчык.
Па словах спецыялісткі, разбіраць каменны мур будуць уручную, па цаглінцы.
Цяпер Барысаўскі райвыканкам распрацоўвае праграму першачарговых супрацьаварыйных работ для забеспячэння максімальна магчымай захаванасці абʼекта. Усю гэтую працэдуру будзе суправаджаць навуковы кіраўнік, якога цяпер і падбіраюць.
Храм Узнясення Панны Марыі ў Зембіне са скульптурай Божай Маці на франтоне, якая цудам захавалася, — адзін з апошніх абʼектаў барока, пабудаваных на тэрыторыі Беларусі. Спецыялісты лічаць, што будынак быў узведзены ордэнам дамініканцаў на пачатку XVII стагоддзя. Першапачаткова пабудова была драўлянай, і ў ёй жылі дамініканскія манахі. На пачатку XVIII стагоддзя храм згарэў, пасля чаго яго пабудавалі ўжо цагляным.
Касцёл працягваў дзейнічаць да 1932 года, яго закрылі савецкія ўлады. З таго часу каталіцкі храм пуставаў і разбураўся.
У 2010 годзе барысаўскія ўлады хацелі знесці руіны касцёла, але валанцёры прадухілілі гэта.
Белыя ды чырвоныя кветкі і мора слёз. Як у Вільні сустракалі Паліну Шарэнду-Панасюк11
Каментары