«A ja liču, nie rana». Kačanava vykazałasia za patryjatyčnaje vychavańnie dziaciej z 3-4 hadoŭ
Staršynia Savieta Respubliki Natalla Kačanava i staršynia Minabłvykankama Alaksandr Turčyn naviedali siońnia dziciačy sadok №6 u Fanipali. Dziaržaŭnaja presa nazvała jaho «dziciačym sadkom budučyni».
Šmat času chłopčyki i dziaŭčynki pravodziać u centry patryjatyčnaha vychavańnia «Rodny svoj kraj lubi i viedaj», siudy i zazirnuli Kačanava i Turčyn, piša «Minskaja praŭda».
Zahadčyca sadka Julija Praženik raskazała, što tam dzieci daviedvajucca pra historyju haradoŭ Biełarusi.
«Taksama z dapamohaj dydaktyčnych dapamožnikaŭ pakazvajem im i raskazvajem pra słavutaści krainy», — zapeŭniła žančyna.
«Vielmi pravilnaje rašeńnie: patryjatyčnaje vychavańnie treba pačynać mienavita z rańniaha, daškolnaha ŭzrostu, — adznačyła Natalla Kačanava.
— I choć chtości kaža, što ŭ 3-4 hady jašče rana, a ja liču, što nie rana. Jak mama i babula baču, što dzicia z rańniaha ŭzrostu ŭbiraje ŭsiu cikavuju jamu infarmacyju.
I što datyčyć našaj krainy, ja rada, što ŭ vašaj daškolnaj ustanovie jość taki centr, dzie zajmajucca patryjatyčnym vychavańniem našych dzietak. Heta vielmi važna: mienavita ŭ dziciačym sadku pryvivać luboŭ da svajoj krainy, da svajoj małoj radzimy. Da taho rajona i horada, dzie žyvie dzicia. Bo žyć z pačućciom lubovi da svajoj krainy, małoj radzimy — značyć žyć kamfortna».
«Minskaja praŭda» piša, što ŭraziła haściej i muzyčnaja zała ź interaktyŭnymi materyjałami, kanfierenc-zała.
Na pamiać ab naviedvańni daškolnaj ustanovy Natalla Kačanava pakinuła pamiatny zapis u knizie hanarovych haściej. A taksama ŭručyła Julii Praženik siertyfikat na 10 tysiač rubloŭ.
Aleksin i Tapuzidzis skončyli vajnu za tytuniovy rynak Biełarusi. Abodva prajhrali. A voś chto, zdajecca, pieramoh9
Kamientary
kra
siva
žeššyna
kak tolki raźviadusia z azaronka-bondaravaj , tak srazu žaniusia na joj
Dizajnier užie sočuvstvujet im vsiem )