Каментары да артыкула

Выхадзец з беларускай шляхты 28 гадоў кіраваў савецкай замежнай палітыкай. Чым запомніўся Грамыка, які атрымаў мянушку Містар Не

  • Камуніст
    15.12.2024
    Шляхта ці не, але грамыка-частка забойц. Наша Ніва паведапляе аб камунісце, які моўчкі назіраў за забойствам людзей. Грамыка- не герой. Гэта мярзота.
  • беларус 80-я
    15.12.2024
    Чым запомніўся гомельскі калхазан? Так служыў Маскве, а потым прыехаў у канцы 1980-х у Беларусь, а там Беларускі Народны Фронт і маскоўскі камунізм пасыпаўся, то ён толькі маўчаў ад шоку.
  • Car
    15.12.2024
    Усё ж недзе раней чытаў што як раз Грамыка быў супраць ўводу савецкіх войскаў у Аўганістан ў адрозненні ад тагачаснага міністра абароны Усцінава і шэрагу іншых крамлёўскіх старцаў разам з Брэжневым.
  • бабруйчанін
    15.12.2024
    Трапіць у мзс сесесер " кубло" дзе кіравалі " з каранямі у Беларусі" затрымацца узначаліць і столькі год кіраваць ??? На гэта здольны толькі беларус..Які пра сябе пасміхнецца на словы " гаспадара" і праз " дзесяць год перамоў..." у зручны час нагадае...усім усе.
  • Не согласен
    15.12.2024
    Громыко это не белорусская фамилия. Он русский, предки староверы. В своих мемуарах Громыко ни разу не упомянул, что он белорус.
  • мы пераможам
    15.12.2024
    Русского оккупанта белыми нитками пришили к Беларуси
  • Нацдэм
    15.12.2024
    Ён быў бязродны камуняка, беларусам сябе не называў
  • 314
    15.12.2024
    Ну в Беларуси многие при желании могут найти в себе шляхтецкие корни. У некоторых по два герба есть.
    Только нам почему-то теперешнее руководство рассказывает про предков которые ходили "в лаптях и без штанов"
  • Вольга
    15.12.2024
    Выхадзец - той, хто выйшаў - і захаваў прынцыпы. А тут суцэльны камуняка без гонару і сумлення.
  • Грамыкаў
    13.01.2025
    Вёска ніколі не называлася Гарамыкі, гэта расійская памылка назвы.

    Дачка Эмілія была замужам не за Піродавым, а за Пірадавым. Другім шлюбам яна была за Ламейкам.

    Андрэй Андрэевіч вучыўся ў Гомельскай прафшколе, потым у тэхнікуме ў Барысаве, потым у Мінскім сельскагаспадарчым інстытуце, там жа ў аспірантуры, аспірантура была пераведзена ў Маскву.

    Ягоная жонка, Лідзія Дзмітрыеўна, мягка кажучы, была малаадукаванай і адпаведных менераў жанчынай, росказы пра яе дасканаласці - гэта фікцыя.

 

Заўвага:

 

 

 

 

Закрыць Паведаміць